Dit keer een gedicht. Een gedicht waarschijnlijk herkenbaar voor alle vrouwen in de Overgang!
Iedere vrouw gaat er doorheen:
Niet meer vrijen als voorheen
Gevoeligheid ten top
Emotioneel zonder stop
Een geheugen met gaten
Niet meer méé willen praten
Een lijf dat slapper en ronder wordt
En de partner die jou kende als haver en gort
Staat ineens voldongen voor het blok
Bevindt zich wellicht zelfs in een schok
En denk ‘wat moet ik nou?
Geef mij mijn meissie terug, wel heel gauw’.
Helaas zal dat niet meer kunnen
Al zou je het je partner en jezelf nog zo gunnen
We zijn niet meer wie we waren
We zitten in de Overgang, nu en nog vele jaren!
Loop jij vast tijdens de overgang? Weet je soms niet meer waar je moet beginnen met alle duizelende gedachten en energie die door je lijf raast? Heb je behoefte aan een luisterend oor en tips hoe je hier op een liefdevolle manier mee om kan gaan?
Ik ben er voor je!
Recente reacties